- 1 -
Een lief huis
‘
Tijs, toe nou,’ zegt Jasmijn. ‘Rechthouden.’
‘
Hij is zwaar, hoor,’ zegt Tijs beledigd.
Mamastapt naar voren. ‘Zal ikdeplantmaar even tillen?’
‘
Nee,’ zegt Tijs. ‘Het is een makkie.’
Jasmijn probeert te zien waar de stoep draait. Het huis
vanoomen tantemoet vlakbij zijn.Maar gelebloemetjes
kietelen in haar gezicht. ‘Tijs, nou houd je de plant weer
scheef! Mama!’
‘
Jouw hoofd is scheef!’ roept Tijs.
Jasmijn voelt opa’s hand in haar rug. ‘Pas op voor het
afstapje.’
Dan staan ze opeens allemaal stil.
‘
Is dit het?’ vraagt papa.
Jasmijn laat de gele plant iets zakken. Het pakpapier
kraakt tussen haar vingers.
Mama legt haar hand tegen haar wang. ‘Wat een schat-
tig huisje.’
‘
Het is wel klein,’ zegt papa.
Zo is het, ziet Jasmijn. Klein en lief. Het huis heeft witte
muren en een heleboel kleine raampjes. Langs de te-
gels kruipen bloemetjes tot aan de hoge drempel bij de
voordeur.
‘
Schattig,’ zegt mama weer.
Jasmijn knikt. ‘Het is lief.’
7
